TOPLI VAZDUH SE NE UZDIŽE!

Podno grejanje je jedan od načina grejanja površina koji se već dugo vremena koristi, dok grejanje plafona primenjuje se u širem krugu tek od prošle decenije. Na plafonu dozvoljavaju se veće temperature površine nego na podu, pa se može povećati uneta količina toplote.

Sistemi za grejanje plafona se danas najviše razvijaju od svih sistema za grejanje površina, a u pogledu funkcionisanja postoje samo male razlike u odnosu na podno grejanje.

Opšta je zabluda da je ovo rešenje loše „jer se topli vazduh uzdiže“. Da bi došlo do strujanja vazduha u jednoj prostoriji potrebna je značajna razlika u temperaturi. Ova tvrdnja važi za konvekcijsko (radijatorsko) grejanje na visokoj temperaturi, pošto je u njihovom slučaju primetna velika razlika između temperature vazduha i temperature koja napušta grejno telo. Ta razlika može da bude i 70°C. Grejna tela emituju toplotu, međutim 80%  tako emitovane toplote direktno ne greje vazduh, već konstrukciju objekta (zidove, pod, itd.), koja kasnije ujednačeno emituju toplotu grejući time vazduh.

Dakle, u slučaju plafonskog grejanja topli vazduh se ne sakuplja u blizini plafona, kao kod grejanja sa radijatorima, nego se stvara ujednačena temperatura u celoj prostoriji. Sa aspekta toplotne tehnike podno grejanje je moguće najefikasnije rešenje, ali u nekim slučajevima valja razmisliti i o drugim sistemima za grejanje površina.